حداقل دستمزد سال جاری به نسبت دلار برابر با ۱۵۴٫۸ دلار است. این رقم ایران را به یکی از ارزان‌ترین نیروی کار در منطقه‌ی خاورمیانه و شمال آفریقا تبدیل کرده است.
حداقل دستمزد در سال ۱۴۰۱ برابر با ۴ میلیون و ۱۷۹ هزار ۷۵۰ تومان تعیین شده که اگر چه نسبت به سال ۱۴۰۰ رشد ۵۷ درصدی دارد، اما با توجه به قیمت متوسط ۲۷ هزار تومان برای هر دلار و نقشی که ارز خارجی در سطح عمومی قیمت‌ها دارد، همچنان حداقل دستمزد تعیین شده ایران را به یکی ارزان‌ترین کشورها در حوزه نیروی کار تبدیل کرده است.
در سال ۱۳۸۸ و با قیمت ارز 1000 تومانی حداقل دستمزد برابر با ۲۶٫۵۲ دلار بود که در ۴۳ سال گذشته بالاترین نرخ برابری حداقل دستمزد با دلار در ایران بوده است.
این نرخ در سال ۵۸ و با قیمت دلار ۱۴ تومان در بازار آزاد برابر با ۱۲۱٫۵ دلار بود. حداقل دستمزد در آن سال ۱۷۰۱ تومان بود. در سال ۱۳۶۸ با حداقل دستمزد دو هزار و ۴۹۰ تومان و قیمت متوسط دلار آزاد ۱۰ هزار و ۹۲۲ تومان، ایران ارزان‌ترین نرخ برابری دستمزد با نسبت دلار را داشته است. این نرخ برابر با ۲۰٫۷۵ دلار بوده است.
پس از سال ۶۸ و با تغییراتی که در سیاست‌های کلی کشور روی داد و سیاست‌های تعدیل اقتصادی در دستور کار قرار گرفت، حداقل دستمزد نیز افزایش قابل توجهی داشت و این نسبت را افزایش داد. هر چند افزایش حداقل دستمزد سالانه هیچگاه برابر با نرخ تورم سالانه نبود و همچنان فاصله بسیاری با آن دارد. این نسبت در سال ۱۳۷۰ به ۳۵٫۲۲ دلار افزایش یافت و تا سال ۱۳۸۸ روند افزایشی داشت. اما از آن پس با افزایش قیمت دلار و تورم ناشی از آن و عقب افتادگی دوباره حداقل دستمزد با آن، شاهد نزولی شدن این نسبت هستیم.
در سال ۱۳۹۰ حداقل دستمزد ۳۳۰ هزار و ۳۰۰ تومان بود و نرخ برابری آن با دلار ۱۸۳٫۵ بود. در آن سال نرخ متوسط دلار ۱۸۰۰ تومان بود. این روند نزولی دوباره تا سال ۱۳۹۹ ادامه داشت و به نرخ ۷۷٫۹۸ دلار رسید. در آن سال نرخ تورم ۳۶٫۴ درصد و قیمت دلار آزاد ۲۴هزار و ۵۰۰ تومان بود.
در تمام ۴۳ سال گذشته همواره نرخ تورم دو رقمی بود که تنها در سه سال تک رقمی شده است. سال ۱۳۶۹ با ۹ درصد و سال ۱۳۹۵ دوباره با ۹ درصد، سال ۱۳۹۶ نیز نرخ تورم ۹.۶ درصد بود. بالاترین نرخ تورم نیز مربوط به سال ۱۳۷۴ به میزان ۴۹.۴ درصد و پس از آن سال ۱۴۰۰ با نرخ ۴۰.۵ درصد گزارش شده است.