اما در صندوق‌های مبتنی بر ساختار صدور و ابطال، قیمت فقط یکبار در روز و آن‌ هم در پایان هر روز کاری بر اساس خالص ارزش دارایی‌های کل صندوق محاسبه و ارائه می‌شود. برای سرمایه‌گذاری در این نوع از صندوق‌ها می‌بایست به دفاتر و یا سایت صندوق سرمایه‌گذاری مدنظر مراجعه کرد؛ پس از واریز مبلغ موردنظر برای سرمایه‌گذاری به‌حساب معرفی‌شده توسط صندوق، درخواست صدور واحد سرمایه‌گذاری توسط سرمایه‌گذار به صندوق ارائه می‌شود و پس از گذشت دوتا سه روز کاری، بر‌اساس قیمت تعیین شده و متناسب با وجه واریز شده، تعداد معینی از واحدهای صندوق به نام سرمایه‌گذار صادر می‌شود. روال ابطال یا همان فروش واحدها نیز به همین‌ شکل بوده، دو تا سه روز کاری پس از درخواست ابطال، قیمت هر واحد بر اساس ارزش خالص دارایی صندوق در همان روز تعیین شده، واحدهای صندوق سرمایه‌گذاری ابطال و درواقع نقد می‌شوند و وجه آن به حساب سرمایه‌گذار واریز می‌گردد. در این نوع از صندوق‌ها به علت غیرقابل‌معامله بودن واحدها، رکن بازارگردان وجود نداشته، ما به‌ازای آن، رکن ضامن نقدشوندگی وجود خواهد داشت که اغلب یک بانک یا شرکت پشتوانه است.

صندوق‌ سرمایه‌گذاری سرمایه ثابت و صندوق‌های سرمایه متغیر

یکی دیگر از تقسیم‌بندی‌هایی که می‌توان برای صندوق‌های سرمایه‌گذاری ارائه داد، صندوق‌های سرمایه‌گذاری با سرمایه ثابت (Closed-end found) و صندوق‌های سرمایه‌گذاری با سرمایه متغیر یا (open-end found) هستند.

در صندوق‌های سرمایه ثابت یا همان Closed-end found تعداد ثابتی از واحدهای سرمایه‌گذاری در یک‌مرتبه، عرضه‌ی عمومی می‌شوند و پس از آن نیز همان واحدها در بستر بورس معامله می‌شوند؛ قیمت آن‌ها نیز توسط نیروهای بازار یا همان عامل عرضه و تقاضا تعیین می‌شود. در این نوع از صندوق‌ها پس از عرضه‌ی اولیه، دیگر واحد جدیدی منتشر نمی‌شود و صندوق نیز اقدام به بازخرید واحدهای منتشرشده‌ی قبلی نمی‌کند.

اما صندوق با سرمایه‌ی متغیر یا open-end found نوعی از صندوق‌های سرمایه‌گذاری است که در آن واحد‌های سرمایه‌گذاری محدود نیستند. به عبارت بهتر در این نوع از صندوق‌ها تعداد خاصی از واحد یا سهام به شکل یکباره منتشر نمی‌شود و سرمایه‌گذاران می‌توانند با مراجعه به صندوق اقدام به سرمایه‌گذاری در هر میزان از واحدهای دلخواهشان کنند. این واحدها یا سهم‌های خریداری شده دیگر در بازار بورس معامله نمی‌شوند و اگر سهام‌داران بخواهند که واحد‌های تحت تملکشان را بفروشند می‌بایست خود صندوق آن‌ها را بازخرید کند. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص این صندوق‌ها می‌توانید به مقاله‌ی “صندوق‌های سرمایه‌گذاری با سرمایه‌ی ثابت و متغیر” مراجعه فرمایید.

انواع صندوق‌های سرمایه‌گذاری از منظر ترکیب دارایی

صندوق‌های سرمایه‌گذاری برای پوشش سلیقه و تمایلات افراد مختلف با سطح ریسک‌پذیری متفاوت، همچنین پوشش زمینه‌های مختلف سرمایه‌گذاری، انواع متعددی دارند که در ادامه به معرفی و توضیح مختصری درباره‌ی هر یک از آن‌ها خواهیم پرداخت.

صندوق سرمایه‌گذاری درآمد ثابت

اولین صندوق سرمایه‌گذاری که در این مقاله به بررسی آن می‌پردازیم، صندوق سرمایه‌گذاری درآمد ثابت است. این نوع از صندوق‌های سرمایه‌گذاری، وجوه تجمیع‌شده‌ی سرمایه‌گذاران خرد را در ابزارهایی با درآمد ثابت نظیر اوراق با درآمد ثابت و همین‌طور سپرده‌های بانکی و گواهی سپرده‌ی بانکی سرمایه‌گذاری می‌کنند. این صندوق‌های سرمایه‌گذاری به جهت جریان تضمین‌شده‌ی درآمدی خود و به جهت سرمایه‌گذاری در ابزار‌های با درآمد ثابت، ریسک بسیار پایینی دارند، از این منظر مناسب سرمایه‌گذاری افراد ریسک‌گریز هستند. برخی از این صندوق‌ها دارای پرداخت‌های دوره‌ای در سررسیدهای مقرر مثلاً ماهانه‌اند و برخی دیگر صرفاً از طریق تغییرات قیمتی واحدهای صندوق، برای سرمایه‌گذاران عایدی خواهند داشت. این صندوق‌ها موظف‌اند تا حداقل 80 درصد از دارایی‌های خود را در اوراق بهادار با درآمد ثابت، سپرده‌ی بانکی و گواهی سپرده‌ی بانکی سرمایه‌گذاری کنند؛ همچنین اجازه دارند تا حداکثر 15 درصد از دارایی‌ها را در سهام و حق‌تقدم و حداکثر 5 درصد نیز در سایر صندوق‌های سرمایه‌گذاری ثبت‌شده در سازمان بورس و اوراق بهادار سرمایه‌گذاری کنند. البته در برخی از صندوق‌های درآمد ثابت، فقط سرمایه‌گذاری در ابزار‌های درآمد ثابت مدنظر است و در زمینه‌های دیگر سرمایه‌گذاری نمی‌کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص این نوع از صندوق‌ها می‌تواند به مقاله‌ی «صندوق‌های سرمایه‌گذاری درآمد ثابت» مراجعه نمایید.

صندوق سرمایه‌گذاری سهامی

نوع دیگری از صندوق‌های سرمایه‌گذاری، صندوق سرمایه‌گذاری سهامی است. در این صندوق‌ها بیشتر وجوه جمع‌آوری‌شده از سرمایه‌گذاران خرد، روی سهام و حق‌تقدم آن سرمایه‌گذاری می‌شود. این صندوق‌ها به واسطه‌ی محل سرمایه‌گذاری وجوه در آن‌ها و ریسک‌های موجود در بازار سهام به‌مراتب نسبت به صندوق‌های سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت، پرریسک‌تر هستند؛ ازاین‌جهت به افراد ریسک‌پذیر توصیه می‌شوند. اما به این نکته نیز باید توجه شود که در صندوق‌های سهامی به واسطه‌ی پذیرش ریسک بیشتر، بازدهی بیشتری نیز به‌عنوان پاداش پذیرش ریسک در اختیار سرمایه‌گذاران قرار خواهد گرفت و هرچه دیدگاه بلندمدتری به این صندوق‌ها داشته باشیم شاهد بازدهی‌های قابل‌توجه‌تری از آن‌ها خواهیم بود.

این صندوق‌ها موظف‌اند حداقل ۷۰ درصد از دارایی‌های خود را به سرمایه‌گذاری در سهام، حق‌تقدم سهام، قرارداد اختیار معامله خرید سهام پذیرفته‌شده در بورس تهران یا بازار اول و دوم فرابورس، همچنین واحدهای سرمایه‌گذاری صندوق‌های سرمایه‌گذاری غیر از اوراق بهادار ثبت شده نزد سازمان بورس و اوراق بهادار، سرمایه‌گذاری کنند. همانطور که دیدید عمده‌ی زمینه‌های سرمایه‌گذاری برای صندوق‌های سهامی، از نوع پررسیک و بدون درآمد ثابت است، پس در انتخاب این ابزارهای مالی بسته به میزان ریسک‌پذیری خود، بخشی از سبد سرمایه‌گذاری‌تان را به این نوع صندوق‌ها اختصاص دهید و نه کل آن را. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص این صندوق‌های سرمایه‌گذاری می‌توانید به مقاله‌ی «صندوق‌های سهامی» در سایت آکادمی دانایان مراجعه نمایید.

صندوق سرمایه‌گذاری مختلط

صندوق‌های سرمایه‌گذاری به‌عنوان یک ابزار سرمایه‌گذاری غیرمستقیم، باید توانایی ارائه‌ی خدمات متنوع را به افراد مختلف با سطوح ریسک‌پذیری متفاوت داشته باشند. همان‌طور که در تعریف صندوق‌های سرمایه‌گذاری درآمد ثابت و صندوق‌های سرمایه‌گذاری سهامی مطرح کردیم، این صندوق‌ها به ترتیب مناسب افراد ریسک‌گریز و افراد ریسک‌پذیر هستند. صندوق‌های سرمایه‌گذاری مختلط با ارائه‌ی گزینه‌ای میانی، توانایی ارائه‌ی خدمات برای افراد میانه‌رو در زمینه‌ی ریسک‌پذیری را دارند. این صندوق‌ها، سبد سرمایه‌گذاری ترکیبی را با استفاده‌ی هم‌زمان از ابزار‌های درآمد ثابت نظیر اوراق بهادار با درآمد ثابت، سپرده‌ی بانکی و گواهی سپرده‌ی بانکی در کنار ابزارهایی با درآمد متغیر اما پربازده‌تر مثل سهام، حق‌تقدم و … تشکیل می‌دهند. استفاده‌ی توأمان از هر دوی این دارایی‌ها در تشکیل سبد سرمایه‌گذاری سبب می‌شود تا ریسک سرمایه‌گذاری کاهش پیدا کند. از سوی دیگر طبق مقررات، میزانی حداقلی و حداکثری در محل سرمایه‌گذاری تعیین شده است که این انعطاف در محل سرمایه‌گذاری وجوه، سبب خواهد شد تا صندوق در زمان رکود بازارها، زیان کمتری را متحمل شود؛ این یعنی سرمایه‌گذاری‌های با درآمد ثابت، کمبود سود سهام و سرمایه‌‌گذاری‌های دیگر را در فصل رکود بازار جبران کند و در زمان رونق بازار نیز، صندوق بتواند به بازدهی‌های بالاتری از نرخ سود ثابت بانکی دست یابد. جزئیات بیشتر این مسئله را در مقاله‌ی «صندوق‌های سرمایه‌گذاری مختلط» به‌طور مفصل شرح داده‌ایم و در این مقاله به بیان درصد حداقل و حداکثر سرمایه‌گذاری در هر زمینه بسنده می‌کنیم. این صندوق‌ها موظف‌اند تا حداقل 40 و حداکثر 60 درصد سرمایه‌ی خود را در ابزار درآمد ثابت/ سهام و حق‌تقدم و … سرمایه‌گذاری کنند که بسته به درصد بیشتر/ کمتر سرمایه‌گذاری درآمد ثابت، نرخ ریسک هرصندوق کمتر/بیشتر می‌شود و سرمایه‌گذار باید در انتخاب صندوق مختلط یا پلن ترکیبی مدنظرش، این نکته را لحاظ نماید.

صندوق سرمایه‌گذاری طلا

صندوق سرمایه‌گذاری طلا راه‌حلی مطمئن و جایگزین برای سرمایه‌گذاری فیزیکی روی طلا است. این صندوق‌ها مخاطراتی نظیر سرقت را که طلای فیزیکی راتهدید می‌کند، به صفر می‌رسانند؛ همچنین عاری از سایر هزینه‌های مبادلاتی؛ اجرت، کارمزد و … هستند. این صندوق‌ها موظف‌اند حداقل 70 درصد از دارایی خود را در سکه‌ی طلا و مابقی را در اوراق بهادار با درآمد ثابت سرمایه‌گذاری کنند. سرمایه‌گذاری از طریق این صندوق‌ها بسیار مفیدتر از سرمایه‌گذاری مستقیم و فیزیکی بر روی طلا است. برای اطلاع از جزییات و مزایای سرمایه‌گذاری در این نوع صندوق، مطالعه‌ی مقاله‌ی «صندوق سرمایه‌گذاری طلا» را که در سایت آکادمی دانایان منتشر گردیده، پیشنهاد می‌کنیم.

صندوق سرمایه‌گذاری زمین و ساختمان

صندوق سرمایه‌گذاری زمین و ساختمان نوعی دیگر از صندوق‌های سرمایه‌گذاری است که سرمایه‌گذاری در بازار نسبتاً جذاب مسکن را به شکل غیرمستقیم و با وجوه خرد امکان‌پذیر می‌کند. در این نوع از صندوق‌ها تمرکز اصلی سرمایه‌گذاری بر پروژه‌های ساختمانی است چراکه بنیان این نوع از صندوق‌های سرمایه‌گذاری، صندوق تأمین مالی است. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص نحوه‌ی عملکرد و گزارش‌دهی این نوع از صندوق‌های سرمایه‌گذاری می‌توانید به مقاله‌ی «صندوق‌های سرمایه‌گذاری زمین و ساختمان» در سایت آکادمی دانایان مراجعه نمایید.

صندوق سرمایه‌گذاری املاک و مستغلات

صندوق سرمایه‌گذاری املاک و مستغلات زیرمجموعه‌ی صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و از نوع صندوق‌های سرمایه‌گذاری محدود محسوب می‌شود. این صندوق‌ها متمرکز بر حوزه‌ی املاک و مستغلاتند و می‌توانند مستقیماً روی املاک سرمایه‌گذاری کنند و به کسب بازدهی بپردازند، یا در شرکت‌های مربوط به حوزه‌ی ساختمان سرمایه‌گذاری کنند؛ البته غالباً سهم حالت اول یعنی سرمایه‌گذاری مستقیم در املاک بیشتر است. این املاک می‌توانند با هر یک از کاربری‌های اداری، تجاری، صنعتی و … باشند. صندوق سرمایه‌گذاری در املاک و مستغلات بر خلاف صندوق‌های سرمایه‌گذاری زمین و ساختمان، در تأمین مالی پروژه‌ها شرکت نمی‌کند و فقط روی پروژه‌های به اتمام رسیده و دارای اسناد و مدارک رسمی و کامل سرمایه‌گذاری می‌کند. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص این صندوق‌ها می‌توانید به مقاله‌ی «صندوق سرمایه‌گذاری املاک و مستغلات» در سایت آکادمی دانایان مراجعه نمایید.

صندوق سرمایه‌گذاری جسورانه

صندوق سرمایه‌گذاری جسورانه نوعی از صندوق‌های سرمایه‌گذاری است که در آن روی ایده‌های نوآورانه سرمایه‌گذاری می‌شود. این صندوق‌ها سبب حمایت از کسب‌وکارهای نوآورانه خواهند شد. سرمایه‌گذاری در این محل بیشترین ریسک را دربر دارد چون تعداد زیادی از این ایده‌ها با شکست مواجه خواهند شد؛ اما ایده‌هایی که به موفقیت می‌رسند آن‌قدر سود‌ده‌اند که توان پوشش زیان ناشی از شکست سایر ایده‌ها را نیز داشته باشند. توضیحات مفصل‌تری از این نوع صندوق را در مقاله‌ای مجزا با عنوان «صندوق‌های جسورانه» در سایت آکادمی دانایان دنبال نمایید.

صندوق سرمایه‌گذاری شاخصی

صندوق سرمایه‌گذاری شاخصی نوع دیگری از انواع صندوق‌های سرمایه‌گذاری است که در آن شاخص خاصی از بازار‌های کشور موردتوجه قرار می‌گیرد و این شاخص به‌عنوان هدف در نظر گرفته شده، سعی می‌شود سرمایه‌گذاری مطابق با آن شاخص صورت بگیرد. در این نوع از صندوق‌ها بسته به آنکه شاخص در نظر گرفته شده به‌عنوان هدف، چه شاخصی باشد ممکن است سبد دارایی نیز متفاوت باشد. در این صندوق‌ها فرض بر آن است که در یک دیدگاه بلندمدت، بازدهی شاخص‌ها نسبت به سرمایه‌گذاری‌های منفرد بیشتر خواهد بود؛ این فرضیه نشئت‌گرفته از مفهوم بازار کار است. مزیت این صندوق‌ها نسبت به سایر صندوق‌های سرمایه‌گذاری کمتر بودن هزینه‌ی تشکیل پرتفوی سرمایه‌گذاری و بهینه‌یابی آن است، چرا که شاخص خاصی هدف قرار گرفته و مطابق با آن اقدام به سرمایه‌گذاری می‌شود و نیازی به بررسی و مقایسه‌ی انواع بازارها و شاخص‌ها نیست. مقاله‌ی مرتبط با این موضوع را نیز می‌توانید در سایت آکادمی دانایان بیابید.

صندوق سرمایه‌گذاری نیکوکاری

صندوق سرمایه‌گذاری نیکوکاری محل اتصال اهداف خیرخواهانه و ابزارهای نوین مالی است. با بهره‌گیری از این ابزار جهت فعالیت‌های نیکوکاری، می‌توان امور خیرخواهانه را به شکلی پویا دنبال کرد. عملکرد این نوع از صندوق‌ها بدین شکل است که آن‌ها با جذب وجوه خرد خیرین و سرمایه‌گذاران در سه قالب مختلف اقدام به سرمایه‌گذاری می‌کنند و تمام یا بخشی از عواید سرمایه‌گذاری انجام شده را به امور خیرخواهانه‌ای که در امید‌نامه و اساس‌نامه‌ی صندوق سرمایه‌گذاری نیکوکاری به آن اشاره شده است، اختصاص می‌دهند. در این نوع از صندوق‌های سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاران می‌توانند کل اصل و عایدی سرمایه‌ی خود را در اختیار صندوق قرار دهند تا در مسیر امور خیریه سرمایه‌گذاری شود. حالت دیگر آن است که سرمایه‌گذاران صرفاً از عایدی وجوه خود صرف‌نظر کرده، مدیریت آن را به صندوق می‌سپارند اما در پایان زمان مدنظر اصل وجه سرمایه را از صندوق دریافت می‌کنند. حالت آخر نیز بدین‌گونه است که سرمایه‌گذاران علاوه بر اصل سرمایه بخشی از سود ناشی از سرمایه‌گذاری را نیز از صندوق دریافت می‌کنند و صرفاً بخشی از عایدی آن را به امور خیرخواهانه اختصاص می‌دهند. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص صندوق‌های سرمایه‌گذاری نیکوکاری می‌توانید به مقاله‌ی مربوط به این صندوق‌ها در سایت آکادمی دانایان مراجعه کنید.

صندوق سرمایه‌گذاری پروژه

صندوق سرمایه‌گذاری پروژه نوعی از صندوق‌های تأمین مالی است که در آن روی پروژه‌ی به‌خصوصی که در اساس‌نامه و امید‌نامه‌ی صندوق قید شده است سرمایه‌گذاری شده، به تأمین مالی آن پروژه کمک می‌شود. از مزایای این ابزار مالی، معافیت مالیاتی تا زمان بهره‌برداری و وجود بازارگردان کمک‌کننده به نقدشوندگی واحدها است؛ از مزایای دیگر این صندوق‌ها که باعث می‌شود صاحبان پروژه‌ها و سرمایه‌گذاران به سراغ بهره‌گیری از آن‌ها بروند آن است که دیگر پروژه‌ها به‌علت فقدان سرمایه و یا توقف فرایند تأمین مالی به تأخیر نمی‌افتند. برای کسب اطلاعات بیشتر در‌خصوص نحوه‌ی عملکرد این صندوق‌ها می‌توانید به مقاله‌ی «صندوق سرمایه‌گذاری پروژه» در سایت آکادمی دانایان مراجعه کنید.

صندوق در صندوق

در فرایند سرمایه‌گذاری اعم از مستقیم و غیرمستقیم سعی می‌شود تا از طریق تنوع‌بخشی در سبد دارایی، ریسک غیرسیستماتیک را در سرمایه‌گذاری به حداقل رساند؛ این امر موضوعی است که در صندوق‌های سرمایه‌گذاری نیز مدنظر قرار می‌گیرد. حال ممکن است برای تنوع‌بخشی بیشتر به سراغ سرمایه‌گذاری روی واحدهای صندوق‌های سرمایه‌گذاری مختلف برویم؛ در این صورت مفاهیم بهینه‌یابی سبد دارایی مجدداً موضوعیت پیدا می‌کند. برای بهره‌گیری از تخصص‌های مختلف و صرف زمان و هزینه‌ی کمتر، سرمایه‌گذاری صندوق در صندوق یا همان فراصندوق‌ها (Found of founds) به وجود آمدند که تمرکز اصلی آن‌ها در تخصیص وجوه سرمایه‌گذاران خرد روی واحدهای سایر صندوق‌های سرمایه‌گذاری است. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص فراصندوق‌ها می‌توانید به مقاله‌ی «صندوق در صندوق» در سایت آکادمی دانایان مراجعه فرمایید.

بهترین صندوق سرمایه‌گذاری

در سرمایه‌گذاری از طریق صندوق‌های سرمایه‌گذاری لازم است به عوامل متعددی توجه شود که یکی از مهم‌ترین آن‌ها میزان ریسک‌پذیری شخصی است. توجه به این نکته تأثیر بسزایی در انتخاب نوع صندوق سرمایه‌گذاری خواهد داشت. به طور مثال توجه به این مسئله سبب می‌شود یک فرد ریسک‌گریز به‌اشتباه به سراغ سرمایه‌گذاری در یک صندوق جسورانه نرود.
یکی دیگر از موارد قابل‌توجه، مسئله‌ی پرداخت‌های دوره‌ای صندوق‌های سرمایه‌گذاری است. اگر ترجیحات فردی شخصی مبنی بر آن است که از محل سرمایه‌گذاری خود، دریافت‌های منظم دوره‌ای و حتی در برخی موارد ماهیانه داشته باشد، می‌تواند به سراغ صندوق‌های سرمایه‌گذاری دارای بازپرداخت سود دوره‌ای برود نه صندوق‌هایی با ساختار صدور و ابطال.
اما شاید مهم‌ترین مسئله در انتخاب صندوق سرمایه‌گذاری مناسب‌تر، توجه به بازدهی آن صندوق در طی دوره‌های مالی مختلف باشد. برای مشاهده و مقایسه‌ی بازدهی صندوق‌های سرمایه‌گذاری مختلف، می‌توان به سایت fipiran.com مراجعه و اطلاعات صندوق‌ها را با یکدیگر مقایسه کرد.

مزایا و معایب صندوق‌های سرمایه‌گذاری

سرمایه‌گذاری در صندوق‌های سرمایه‌گذاری دارای مزایا و معایب متعددی است؛ از مهم‌ترین این مزایا خصوصاً برای افرادی که مهارت‌های کافی برای سرمایه‌گذاری مستقیم را ندارند، می‌توان به امکان بهره‌گیری از دانش تخصصی کارشناسان سرمایه‌گذاری در این صندوق‌ها اشاره کرد.
شرایط قانونی، شفافیت نسبتاً مطلوب و تحت نظارت بودن صندوق‌ها، این ابزار مالی را تبدیل به محلی امن برای سرمایه‌گذاری کرده است. همچنین با توجه به توزیع ریسک و هزینه‌های سرمایه‌گذاری بین سرمایه‌گذاران متعدد، افراد با استفاده از صندوق‌های سرمایه‌گذاری تنها با پرداخت بخش اندکی از این هزینه‌ها، همچنین پذیرش بخشی از ریسک، می‌توانند سرمایه‌گذاری مطلوب‌تری را نسبت به سرمایه‌گذاری مستقیم و انفرادی داشته باشند و درنهایت در وقت خود نیز صرفه‌جویی کنند.
اما به‌عنوان یکی از معایب می‌توان به این مسئله اشاره کرد که در سرمایه‌گذاری غیرمستقیم، فرد خاصیت اثرگذاری در محل نهایی سرمایه‌گذاری را از دست می‌دهد. به طور مثال اگر شخصی مستقیماً در سهام شرکتی سرمایه‌گذاری کند، با شرکت در مجمع آن شرکت، دارای حق رأی خواهد بود و می‌تواند در تصمیمات آن شرکت اثرگذار باشد. اما اگر سرمایه‌گذاری در صندوق را انتخاب کند، دیگر اجازه‌ی حضور را در مجمع سهام‌داران شرکتی که صندوق در آن سرمایه‌گذاری کرده، ندارد و نمایندگان صندوق در مجمع آن شرکت حضور پیدا خواهند کرد. همچنین در مجامع صندوق، فرد در صورتی اجازه‌ی حق رأی را دارد که به‌عنوان مالک واحدهای ممتاز شناخته شود (از سرمایه‌گذاران اولیه‌ی صندوق باشد).
همچنین شخص با سرمایه‌گذاری در صندوق‌ها دیگر تسلطی بر چینش سبد سرمایه‌گذاری خود ندارد؛ اما ازآنجایی‌که این کار توسط افراد متخصص انجام می‌شود چندان جای نگرانی برای سرمایه‌گذار نخواهد داشت.

صندوق سرمایه‌گذاری مشترک چیست؟ چگونه کسب سود می‌کنند؟